SCANDINAVIË DE VOORBEREIDINGEN
27 juli 2018
Nog twee weken en dan is het zover!
Onze reis naar Scandinavië. Er zijn al veel voorbereidingen getroffen. Zo heeft de Globus een grote beurt ondergaan en zijn er wat zaken gerepareerd. Zoals het waterkraantje die al een tijdje kapot was. Elise heeft een heerlijke camp-shower gekocht dus we hoeven niet alleen in ijsmeren te zwemmen om schoon te worden.
Onze reis naar Scandinavië. Er zijn al veel voorbereidingen getroffen. Zo heeft de Globus een grote beurt ondergaan en zijn er wat zaken gerepareerd. Zoals het waterkraantje die al een tijdje kapot was. Elise heeft een heerlijke camp-shower gekocht dus we hoeven niet alleen in ijsmeren te zwemmen om schoon te worden.
Ook heeft ze een stuk vloerbedekking gekocht waarmee we de vloer hebben bekleed. Wanneer onze reisgenoot Joris (waarover later meer) dan veel vuile poten heeft gehad kunnen we na onze reis deze bekleding zo weg kieperen.
Heerlijk om zo samen bezig te zijn met de voorbereidingen! We kunnen niet wachten tot het zover is.
DE VOORBEREIDINGEN DEEL 2 EN VOORSTELRONDJE
14 juli 2018
Ik (Elise) houd van lekker eten, ook op kampeervakantie. Richard is al snel tevreden met worstjes, borrelnootjes, aanmaakcappuchino, 7-up en Jim Bean 😳. Klein verschilletje...
We kunnen prima koken in de bus, dus dat moet geen probleem zijn. De uitdaging zit 'm in de ruimte voor proviand. Scandinavië is schrikbarend duur en vooral groenten en fruit zijn wat schaars; en laat dat nou net mijn eerste en voornaamste levensbehoeften zijn. Planner als ik ben heb ik makkelijke gerechten bedacht waarvan de ingrediënten ook enigszins houdbaar zijn. En deze heb ik allemaal in een excelsheet gezet zodat ik wist hoeveel ik van alles moest kopen en we tijdens onze trip ook nog weten wat waarvoor bedoeld was. Haha, erg hè ?! Maar daarin zijn we dan weer niet zo verschillend: Richard houdt ook van enige voorspelbaarheid en structuur. De slager heeft het vlees zo plat mogelijk gevacumeerd en de pastasaus heb ik in zakken zo plat mogelijk ingevroren. Want tja, de koelkast lijkt best groot, maar die zit zo vol met een groentenfreak.
Wie is wie
Sommigen van jullie kennen mij nog niet, sommigen van jullie kennen Richard nog niet en de meesten kennen Joris nog niet.
Ik ben dus Elise, woonachtig in het mooie Oostvoorne, nu nog 43 jaar en ben een echt buitenmens. Ik houd van sporten, maar mijn rug belemmert mij daar nogal eens in. Momenteel wandel ik regelmatig, ik golf en ik hoop ooit het paardrijden weer op te kunnen pakken. Dieren spotten en ze daarna fotograferen vind ik ook heel leuk en daar hoop ik gedurende deze reis een hoop van Richard te leren (dat laatste dan....).
En dan Richard. Richard is gewoon Richard zoals hij zelf vaak zegt. Net 46 geworden, woonachtig in Zoetermeer en heeft als passie natuurfotografie. Dit heeft hem al op veel bijzondere plekken gebracht, zoals recentelijk nog Spitsbergen. Richard gaat genieten van mijn kookkunsten, want ja, dat is ook een van mijn hobbies, en hij is verantwoordelijk voor de bedden en de afwas. Prima rolverdeling waar we ons beiden goed in kunnen vinden.
Tot slot Joris. Joris is een blonde labrador van zes. Ik had al voor ik Richard ontmoette toegezegd dat hij bij mij kon logeren tijdens de vakantie van de eigenaren. Maar toen kwam Richard in beeld met zijn al geboekte vakantie naar Scandinavië.... Dan zit er maar een ding op: de stoute schoenen aantrekken en de eigenaren vragen of ze het ok vinden als Joris met ons mee gaat. En dat vonden ze ok, ondanks dat wij langer weg zijn dan zij 😁. Hij heeft inmiddels de benodigde enting en ontworming gekregen dus hij is klaar voor vertrek. Hopelijk past zijn zak voer nog in de bus en anders komt het zijn afvaldieet alleen maar ten goede.
WEDDENSCHAP REISAFSTAND
14 juli 2018
We hebben globaal een route gepland en zijn benieuwd hoeveel kilometers we gaan afleggen. Uiteraard zijn we ook benieuwd hoeveel km jullie denken dat wij af gaan leggen.
Van punt B naar punt D en van G naar H gebruiken we alternatief vervoer en tellen de kilometers dus niet.
De beginstand is 129294. Bij thuiskomst laten we de eindstand zien. Degene die hieronder via een reactie het dichtst bij het totaal komt, wint een Scandinavisch souvenir.
Kom maar op met die voorspellingen!
Van punt B naar punt D en van G naar H gebruiken we alternatief vervoer en tellen de kilometers dus niet.
De beginstand is 129294. Bij thuiskomst laten we de eindstand zien. Degene die hieronder via een reactie het dichtst bij het totaal komt, wint een Scandinavisch souvenir.
Kom maar op met die voorspellingen!
EEN GOEDE START...
14 juli 2018
...is altijd prettig. Maar dat liep net even iets anders. Vrijdagavond wilde Richard de laatste dingen klaarmaken in de camper en kwam tot zijn schrik tot de ontdekking dat de electrische unit die o.a. het hefdak en de koelkast aanstuurt er de brui aan had gegeven. Dan is het wel even stress.... Gelukkig was het nog net voor sluitingstijd van de garage (in Amersfoort) en kon Richard na wat overredingskracht de volgende ochtend om 10 uur terecht om ernaar te laten kijken.
Gelukkig was de reparatie binnen een klein uurtje gereed en deed alles het weer naar behoren dankzij een compleet nieuwe electrische unit. Hulde aan de garage voor de service!
Uiteindelijk zijn we om 13.00 uur vertrokken met als bestemming een camperplaats in Duitsland in de buurt van Bremen. Een paar uurtjes rijden, prima om mee te starten. Aangekomen op de plek bleek het terrein al vol te staan met campers en was er alleen nog plek op een overloopterreintje. Daar hadden we geen trek in, dus op de gok zijn we doorgereden naar Harpstedt, 11 km verderop, en dat was een waar groen walhalla waar nog meer dan genoeg ruimte was en wat ook nog eens gratis was. Dat was dus een goede keus.
Elise heeft een lekkere gezonde vegetarische schotel gemaakt en Richard ging zonder honger naar bed. De eerste dag werd toch nog een hele prima dag!
DE AANHOUDER WINT
15 juli 2018
Vandaag onze reis voortgezet naar een volgende overnachtingsplek vóór we de ferry naar Finland op gaan. De gekozen plek bleek wederom niet fraai en al redelijk druk dus we hebben onze reis voortgezet naar een andere plek: dit keer een camping in plaats van een camperplaats, dus niet meer gratis. Gelegen aan de Ratzeburger See en grenzend aan een bos moest het wel een mooie plek zijn, dus de vraag was of er nog plek zou zijn. De twee recensies beloofden een gesloten receptie en een gesloten restaurant met als gemiddelde beoordeling een 2... Dat werd een grote gok...
Maar ook deze gok was een voltreffer: het veld was bijna leeg, we hadden een mooie plek, het meer en het bos op kruipafstand en ja, de eigenaresse was even afwezig. Maar een aardige vaste kampeerder bood ons zijn sleutel voor het toiletgebouw aan en zodoende was alles in kannen en kruiken. We hebben Joris na het eten laten zwemmen nadat hij eerst een duik in een zwarte modderpoel had genomen. Jak!! Zie de video voor een sfeerimpressie. De zwempartij werd gevolgd door een korte boswandeling en een heerlijke rustige nacht.
OP NAAR DE BOOT!
16 juli 2018
We hebben overnacht op slechts 45 minuten rijden van de ferryterminal dus we hadden alle tijd om van de mooie omgeving te genieten. Na het ontbijt hebben we een uur gewandeld in het bos waar we belaagd werden door vraatzuchtige muggen, een mooi voorproefje voor ons muggenspultestproject in Scandinavië. Vervolgens was het tijd om af te koelen in het meer en hebben we ons samen met Joris prima vermaakt in het water.
Vanavond om 23:00 uur gaan we aan boord van de ferry om woensdag 9:00 uur aan te komen in Helsinki. Ik ben benieuwd naar het uitlaatveld met de heuse boomstronk!
DE BOOTTOCHT EN HELSINKI
18 juli 2018
De boot vertrok om 3.00 uur in de nacht van maandag op dinsdag en het werd een reis van 29 uur. We konden om 23.00 uur aan boord en bij het uitstappen na het parkeren kreeg Joris de schrik van zijn leven. Waar zijn we nu beland??? Met wat stimulatie onzerzijds heeft hij uiteindelijk zijn angst overwonnen en liep hij vliegensvlug mee naar de receptie. We hadden een speciale hondenhut geboekt, dus we hadden ons voorbereid op een aftandse en enigzins ranzige bende, maar niets was minder waar. De hut zag er keurig uit. Op hetzelfde dek waren ook twee hondenuitlaatplaatsen, beide voorzien van een bak van zo'n 1,5 vierkante meter, gevuld met wat grind en in de hoek een dun berkenstammetje. Een kat zou er erg blij mee zijn, voor honden was het een totaal zinloze poging tot.
Joris liep er met de grootst mogelijke boog omheen, zijn neus optrekkend. Maar daarmee kwam hij wel heel dicht bij de railing en dat was ook weer een beetje erg spannend. Jullie raden het al: plassen en poepen werd een grote uitdaging. Uiteindelijk 17 uur later heeft hij zijn gene overwonnen en heeft hij een grote plas gedaan op het dek. Hoera! We hebben hem uitbundig beloond. Pas woensdagochtend, even voor aankomst in Helsinki, heeft hij het ook aangedurfd om te poepen en Richard oogstte gelijk drie zakjes vol. Wat een helden! Een beetje sneu was het wel voor hem, maar hij heeft het overleefd en eigenlijk heel goed gedaan. Hij doet een hoop levenservaring op!
Helsinki
Woensdag waren we om 9:30 uur van de boot af en zijn we vertrokken richting de Temppeliaukio kerk in Helsinki. Een kerk gebouwd in een rots, met behoud van het ruige van de rotsen aan de binnenkant, waardoor de akoestiek fantastisch is. Het plafond bestaat uit glas en 22km koperdraad. Er werd fijne pianomuziek gespeeld en het was een bijzonder gebouw om een keer gezien te hebben.
Vervolgens hebben we de bus in een koele ondergrondse garage geparkeerd (buiten was het 27 graden!) en hebben we een toeristische hop on-hop off tour gedaan: gedeeltelijk met de bus en gedeeltelijk over het water. Een leuke manier om snel een indruk te krijgen van de stad in de beperkte tijd die we hadden. De warmte dreef ons vervolgens richting een meertje waar Joris even lekker kon plonzen tussen de brandganzen die daar overal en nergens te vinden zijn. Ze overwinteren in Nederland en zitten 's zomers in Finland.
Om 18.00 uur konden we de auto op de autoslaaptrein laden en zijn we om 18:55 uur vertrokken voor een nachtrit naar Rovaniemi. Weer een nieuwe ervaring voor onze viervoerter!
BACK ON THE ROAD
19 juli 2018
Stipt om 7:13 uur Finse tijd zijn we aangekomen in de woonplaats van de kerstman: Rovaniemi. Joris heeft de hele nacht onder het bed gelegen, hij vond het een beetje spannend in de trein.
Rovaniemi ligt op de poolcirkel, maar bij het uitstappen vanochtend vroeg was het al 23 graden! Dat beloofde wat.... We zijn eerst op zoek gegaan naar een mooi plekje om te ontbijten en dat is prima gelukt.
Daarna richting de grens met Zweden, alwaar we ook weer een mooie lunchplek vonden waar Richard samen met Joris een duik heeft genomen.
Helaas zaten er een paar volhardende steekvliegen dus de stop werd iets minder relaxed dan we hoopten. We zijn doorgereden naar Kiruna, de bekende stad met de gigantische ijzerertsmijnen en hebben daar een klein Sami museumpje bezocht. De eindbestemming vandaag was een camperplaats langs de E10, vlakbij het water. Bij aankomst hadden we de eerste wolken, met onweersdreiging in de verre verte, wat de temperatuur van 28 graden in Kiruna tot 19 graden reduceerde. En wat een prima plek! Met eigen zithoek en vuurplaats.
ABISKO NATIONAL PARK
20 juli 2018
Na het ontbijt zijn we naar Abisko gereden, een nationaal park vlakbij de grens van Zweden en Noorwegen. Het is een relatief klein park, maar wel een van de oudste van Zweden. Na een bezoekje aan het bezoekerscentrum hebben we een wandeling van 2 uur gemaakt langs het Njakajaure meer, de woeste bergstroom Abiskojåkka en een deel van de Kungsleden route. Een mooie wandeling met een lage moeilijkheidsgraad; prima om mee te starten!
Na een late lunch en een rit van bijna 2 uur zijn we weer een stuk noordelijker en inmiddels in Noorwegen aangekomen. Dit bracht gelijk de eerste regen met zich mee, al was het bijna verwaarloosbaar, en wat lagere temperaturen. We hebben wederom een mooie groene rustige plek gevonden bij een boerderij, waar de muggen ons weten te vinden, dus we zijn volop verschillende muggenverdrijvers aan het testen.
Morgen gaan we bijtijds richting Gryllefjord om daar de ferry te nemen naar Andenes waar we dan meteen ons noordelijkste punt van de reis bereiken. Vanaf daar zakken we af via de Vesterälen naar de Lofoten. De avond gebruiken we verder om het reisverhaal te schrijven, foto's te bekijken en te bewerken en als er nog tijd over is om een boek te lezen.
OP NAAR DE VESTERÅLEN EN DE LOFOTEN
21 juli 2018
Om 11 uur ging de ferry van Gryllefjord naar Andenes om daarna pas om 15 uur weer te gaan. Het was dus zaak om er op tijd te zijn om zeker te zijn van een plek aan boord. We kwamen om 10.15 uur aan en moesten achteraan aansluiten, nog maar half binnen het officiële vak passend. We knepen hem een klein beetje, maar zagen ook dat sommige auto’s de ruimte hadden genomen, dus dan zou het wel moeten passen. Om 10:40 uur ging de klep open en onze rij mocht als eerste naar binnen. Soms moet je geluk hebben…
De overtocht duurde een uur en veertig minuten en onderweg hebben we, weliswaar te ver weg, maar toch, papegaaiduikers, jan-van-genten en alken gezien.
Vanaf Andenes hebben we de minder drukke westelijke route naar het zuiden genomen en veel mooie vergezichten mogen aanschouwen. Onderweg hebben we geluncht met uitzicht op Bleiksøya, een rots voor de kust bij Bleik, waar tientallen jan-van-genten broeden. Helaas te ver weg om mooie foto’s van deze prachtige vogels te maken.
Aangezien we inmiddels in Noorwegen zijn kan het wildkamperen beginnen. Dit mag op iedere plek, mits je ver genoeg weg blijft van huizen en tuinen. Afgelopen nacht hadden we nog de luxe van een heerlijke warme douche, toiletten etc, maar deze nacht is dat anders. We staan in Forfjorden langs een klein onverhard zijweggetje. De vorige bezoekers hadden al een vuurplaatsje gemaakt, dus we hebben lekker een vuurtje gestookt. Gelukkig is het hier nog niet kurkdroog en is er geen gevaar voor brand.
Voor het eten hebben we nog een wandeling gemaakt richting Rismålsfjellet, een van de omringende bergen hier. Net over de helft lag een heerlijk meertje en we vonden dat we wel genoeg geklommen hadden. Na een praatje met een local die zonder succes was gaan vissen, hebben we een duik genomen in het meertje. Althans, duiken ging niet door de grote hoeveelheid spiegelgladde rotsen, maar we hebben onszelf in ieder geval ondergedompeld. De douche was alweer geregeld voor vandaag (en het toilet ook ;-) ). Op deze mooie plek geen internetbereik, dus het verslag is een dagje later.
HURTIGRUTEN EN EEN AVONTUURLIJKE WANDELING
22 juli 2018
Vandaag stond er weer een overtocht gepland, maar niet voordat we het Hurtigrutenmuseum in Stokmarknes hadden bezocht. Erg leuk om te zien hoe het allemaal begonnen en verlopen is. Eerst als post- en passagiersboot, vervolgens bleek het ook een prima manier om levensmiddelen van zuid naar noord te vervoeren, en vice versa, en tegenwoordig is het vooral een passagiersboot die verschillende havens langs de kust aandoet.
Na het museum hebben we de ferry genomen van Melbu naar Fiskbøl, waar we een nieuw soort landschap troffen. We waren van plan de scenic route langs de noordkust van Austvågøya te nemen naar Laukvik, maar waarschijnlijk waren we zo afgeleid door het mooie uitzicht dat we de afslag misten en in no time zaten we op de E10, de 'snelweg' over de Vesterålen en de Lofoten. Gelukkig kwamen we er op die manier ook. Richard kende Laukvik nog van zijn fotoreis in de winter van 2015 en vanwege het Noorderlichtcentrum dat daar gevestigd is door een Nederlands stel.
We hebben met behulp van Google maps een klein landweggetje gevonden waar we aan het eind een super camperplek vonden in het groen en vlakbij het water (Grunnførfjord). Daar hebben we bijtijds een bordje chili con carne gegeten om daarna nog een wandeling te kunnen maken. We hadden de plek niet 'bezet' gehouden omdat we niet verwachtten dat iemand anders hier terecht zou komen.
We hadden een mooie en redelijk vlakke wandeling gevonden dus met wat lichte proviand gingen we op pad om 20:00 uur. De wandeling ging langs een meer (Heimervatnet) en was erg mooi. Een klein beetje klimmen en dalen maar niks heftigs. Aan het eind (2 uur later) leek het ons toch wel leuk om helemaal rond te lopen en Elise meende op een digitale kaart gezien te hebben dat daar een pad liep. Dus we zijn stug doorgelopen. We moesten even zoeken naar een schapenpaadje en een droge weg tussen de meren door maar dat lukte uiteindelijk. Met bijna droge schoenen konden we verder op zoek naar het vervolg van het minipaadje. De twijfel sloeg af en toe toe want van een afstandje was er totaal geen weg door de rimboe en stenen te ontwaren. Het werd steeds avontuurlijker en wat begon als een relaxte wandeling ontaardde in een rotsklimpartij. Bepakt en bezakt met fotoapparatuur en een gemiddeld getrainde hond werd het toch nog een avontuurlijke wandeling :-D . Maar we hebben het allemaal goed doorstaan en ervan genoten! Om 23:15 uur waren we weer bij de camper en dat is het mooie hier: dan is het nog steeds licht. Daarom nog even een fotomoment gepakt in Laukvik en uiteindelijk rond 00:30 uur teruggekomen op onze mooie camperplek. En wat schetst onze verbazing?! Er stond een auto geparkeerd!! Shit.... We waren bekaf van de lange wandeling en het was al laat dus we hebben toch maar vlak daarbij geparkeerd en gauw de bedden opgemaakt en onze nachtrust gepakt. Wat een heerlijke dag!
OP SAFARI
23 juli 2018
Afgelopen nacht heeft het behoorlijk geregend en gewaaid maar toen we wakker werden was het weer droog. Elise dacht dat het een uur of 8 was, maar het bleek al 9:30 uur te zijn! We hadden de nachtrust duidelijk nodig. En Joris ook, hij had zich nog niet gemeld om 7:30 uur zoals gebruikelijk en kwam amper in de benen. Met wat aanmoediging lukte het gelukkig wel. Om 11:50uur, later dan ooit, vertrokken we richting Svolvær waar we een RIB sea eagle safari hadden geboekt. Met een snelle boot met 800pk en ingepakt in een waterdicht warmtepak gingen we richting Trollfjorden om zeearenden te spotten en te fotograferen.
We zijn niet teleurgesteld! De wind was bij vlagen best stevig, maar de boottocht verliep prima en we vlogen over het water. Geweldig! Totaal hebben we zeker 12 zeearenden gezien en een paar goed kunnen fotograferen. Trollfjorden is een smal fjord van 70 meter diep en omringd door hele oude puntige bergen die te hoog waren om tijdens de laatste ijstijd door het ijs afgevlakt te worden. Door het grote aantal zeearenden waren we uiteindelijk een half uur later terug dan gepland maar het was een fantastische ervaring die ook fantastische foto's heeft opgeleverd.
Na wat boodschappen zijn we weer op zoek gegaan naar een mooie kampeerplek en die vonden we aan een strandje vlakbij Myrland. Inmiddels is het nog maar 14 graden dus dat wordt een koude nacht.
SOMS ZIT HET MEE SOMS ZIT HET TEGEN
24 juli 2018
Vandaag hebben we na een rustige start op een fantastische plek een bezoek gebracht aan het authentieke vissersdorpje Nusfjord. Hier is informatie te vinden over hoe het er vroeger aan toe ging bij het winnen van levertraan uit kabeljauw. Het dorpje is nog zo veel mogelijk in originele staat gebleven, voor zover dat mogelijk is met de bussen vol toeristen die hier afgezet worden.
Na de lunch bij Flakstad zijn we verder afgezakt naar het zuiden en hebben we fotostops gemaakt bij Hamnøya, Sakrisøya en Reine: stuk voor stuk kleine vissersdorpjes met de bekende rode rorbuer huisjes.
De Lofoten zijn verder vergeven van houten rekken waarop de kabeljauw te drogen wordt gehangen, de koppen apart van de rest. De koppen worden gebruikt voor vissoep en de rest is de bekende stokvis die als snack gegeten wordt. We hebben zelf ook een zakje gekocht, maar zijn er niet kapot van. Vies is het niet, maar om nou te zeggen dat we daar ladingen van mee naar huis gaan nemen.... Nee. Ruikt ook niet zo lekker. Joris vind het overigens heerlijk! Ideaal hondentrainingsmateriaal: lekker en gezond.
Inmiddels was het moment aangebroken om te besluiten wanneer we de ferry van Moskenes naar Bodø¸ zouden nemen. Er was nog even wat verwarring over de vertrektijden door een onduidelijk tabelletje, maar uiteindelijk besloten we toch voor de overtocht van 18 uur te gaan, omdat het alternatief 23:45 uur zou zijn. Het blijft weliswaar de hele nacht licht, maar dat was toch wel een erg latertje geworden. We sloten om 16:30 aan in de derde rij van de vier, dus we waren in de volle overtuiging dat we om 18 uur zouden vertrekken. Rond 17 uur werd ons echter mede gedeeld dat de boot een technisch mankement had en daarom niet zou komen. De volgende mogelijkheid zou om 19:30 uur zijn, maar die boot zou via een ander eiland varen en daardoor nog langer onderweg zijn. En de vraag was of we er nog op zouden passen omdat de mensen die gereserveerd hadden voor 18 uur er ook nog op moesten. Jullie begrijpen het al: toen de boot er was, was hij al snel vol en konden we dus niet mee. Daar sta je dan. De volgende optie was 21 uur en die zou wel rechtstreeks varen en dan slechts 15 minuten na de boot van 19:30 uur aankomen. Dus we zijn in de rij blijven staan met goede hoop op een vertrek om 21 uur. In de tussentijd hebben we nog een geocache gedaan in de haven en de jerrycan gevuld met water op de camping.
Eenmaal op de boot worden we getracteerd op een spectaculaire zonsondergang. De eerste, de langste en de mooiste tot nu toe deze vakantie. Aan dek waren we de enige passagiers die dit schouwspel hebben aanschouwd en hebben vastgelegd.
PERFECT TIMING
25 juli 2018
We kwamen vannacht om 1 uur met de ferry aan in Bodø dus we hebben de eerste de beste kampeerplek gepakt. Geen fraaie maar wel met douche en toilet in het Esso tankstation. Heerlijk om weer eens te douchen na ? dagen.
Toen we vanochtend vertrokken begon het te regenen en aangezien we redelijk wat reisuurtjes voor de boeg hadden kwam het op een perfect moment. We wisten nog niet precies waar we vanavond wilden stoppen, maar we hadden een plek als optie gevonden. Langs een als zeer mooi bekend staand weggetje parallel aan de 'snelweg' E6.
Vandaag zijn we de poolcirkel gepasseerd dus daar zijn we uiteraard gestopt om traditiegetrouw een stapeltje stenen te maken en souvenirs in te slaan. Het poolcirkelcertificaat hebben we maar gelaten voor wat het was. Bij het Arctic Circle Center zagen we ook een eerste glimp van gletsjerijs. En als klap op de vuurpijl ging de zon weer schijnen.
Na wat zoeken vonden we rond 18:30 uur de camperplaats maar het bleek niet zo fraai als verwacht. Dus we staan weer op een afgelegen plekje, eigenlijk de parkeerplaats van twee cabins hier vlakbij, maar de bewoners zijn er niet. Morgen weer wat meters maken op weg naar Jotunheimen en Dovrefjell.
EEN LANGE REISDAG
26 juli 2018
We waren van plan om vandaag wat eerder op te staan, rond 7 uur, zodat we deze lange reisdag bijtijds af zouden kunnen sluiten. Het bleek echter al gauw 9 uur toen we opstonden en dan moet het ontbijten en inpakken nog beginnen. En we moesten de steile zand/grind heuvel nog bedwingen die voor ons lag. Maar Globus heeft ons niet in de steek gelaten en we hebben niet hoeven duwen. We waren in 1 poging boven, waarna we de prachtige Villmarksveien helemaal uitgereden zijn tot aan Hattfjelldal.
Vandaag wilden we een eind afzakken naar het zuiden zodat we daar de komende dagen wat meer tijd kunnen besteden aan wandelen en fotograferen. Onderweg hebben we elkaar nog bestookt met wijze levensvragen uit het Billen Bloot spel en we zijn uiteindelijk 480 km opgeschoten met een gemiddelde van 65 km/u, exclusief de rustmomenten en hebben rond 20.00 uur een rustige plek gevonden vlakbij water om te overnachten. Het vuurtje brandt en we zakken onderuit.
Onze toch wel afgelegen kampleerplek blijkt een regionale functie te hebben als doucheplek, want auto's met mensen met handdoeken rijden af en aan. En dat terwijl we de afgelopen 7 km amper 10 huizen hebben gezien. Een raadsel waar ze allemaal vandaan komen. Maar als het donker wordt, zal het wel afgelopen zijn...
ELANDEN
27 juli 2018
We zijn begonnen met een frisse duik in het meer waar we vlakbij stonden. Met 16 graden best aangenaam te noemen voor lokale begrippen. En met de 100% natuurlijke shampoo en body wash van Weleda kunnen we ons ook onbezorgd inzepen en afspoelen in het water.
Vandaag brengt de rit ons naar Oppdal, het centrale punt voor uitstapjes in Dovrefjell National Park. Daar hebben we ook weer wat boodschappen gedaan en eindelijk de wegenkaart van midden Noorwegen kunnen kopen waar we al dagen naar op zoek waren. Dat we vervolgens vergaten de achterklep dicht te doen en daar na 200 meter achter kwamen op een plek waar geen vluchtstrook was, is maar een kleinigheidje te noemen.
We zijn direct naar de tourist info gereden omdat we een muskusossafari wilden boeken voor de volgende dag. Het was erg mooi weer, een graad of 26 en we hadden dan ook geen keus dan te vragen of Joris mee mocht op de safari. In de camper laten was geen optie. Helaas mocht hij niet mee, omdat het risico bestaat dat hij gaat blaffen zodra hij de ossen ziet en dat zou ze kunnen verjagen, of erger, tot de aanval kunnen aanzetten. Zeker nu de paartijd is aangebroken. Na rijp beraad besloten we voor dezelfde avond een elandsafari te boeken. De dame die ons hielp heeft ook nog wat tips gegeven voor wandelingen in de buurt, zodat we een mooi plekje konden zoeken om te staan en er eventueel op uit te trekken. Dat mooie plekje vonden we langs de Vinstradalvegen; een tolweggetje waar we, tot onze grote spijt, niet meer ouderwets geld in een doos moesten doen, maar een elektronische slagboom troffen met pinautomaat waar we 60 kronen (7 euro) moesten pinnen. Ongeveer halverwege het doodlopende weggetje vonden we een schitterend plekje aan een kabbelende beek, dus daar zijn we neergestreken voor een relaxmiddagje. We hebben als twee kleine kinderen samen een dammetje gebouwd in de beek van 14 graden om vervolgens in de diepere stroom die ontstond een ‘duik’ te nemen. We hadden ook eens tijd om wat te lezen en van de zon te genieten. Daar waren we aan toe! :-)
’s Avonds zijn we weer richting Oppdal gereden voor een drankje in het dorp om ons daarna te melden voor de elandensafari. Joris kon in de camper blijven terwijl wij met drie anderen in een Defender op pad gingen. Richard op de achterbank gepropt omdat hij dan het beste plekje had, aldus de gids bij de aanblik van de enorme camera met telelens.
Elanden komen rond zonsondergang uit het bos afgedaald naar de sappige groene weides waar zij zich tegoed doen aan het verse gras. Ook verschuilen ze zich vaak in een greppel en eten vanuit die positie het gras, waardoor ze moeilijk te spotten zijn. Of, als het gras hoog is, liggen ze daar plat in en zie je ze ook niet. Om 21:45 uur vertrokken we en zijn we via een uitzichtpunt allerlei landweggetjes af gereden en hebben totaal een stuk of 18 elanden en 6 herten gezien. Altijd wel van relatief grote afstand, want elanden hebben erg goede oren en zijn al bij het minste geringste verstoord en nemen de benen. De truc is om de motor van de auto te laten draaien, want die geluiden zijn ze gewend van langsrijdende auto’s. En dan verder helemaal stil blijven. Dat is een uitdaging aanzien de achterdeur waar Richard door naar buiten moest al jaren geen smeerbeurt meer had gehad. Maar al met al hadden we een redelijk vruchtbare ‘oogst’; de een na laatste plek die we aandeden was qua afstand het beste met zo’n 100 meter, maar het werd al redelijk donker dus mooie foto’s maken zat er niet meer echt in. Op de afsluitende plek troffen we nog zo’n 7 elanden die erg ver weg waren en aangezien het al kwart voor twaalf was, was fotograferen eigenlijk zinloos. Maar toch proberen natuurlijk hè met ISO 25600. We moeten jullie toch kunnen bewijzen dat we ze gezien hebben! We sloten de avond af met een kop thee/koffie en twee echte lokale specialiteiten: elandworst op flat bread en een kaneelbroodje van de prijswinnende bakker.
Na enige onenigheid over onze kampeerplek voor die avond zijn we teruggegaan naar de plek waar we ’s middags stonden en zijn we onder het genot van kabbelend water en blatende schapen in slaap gevallen.
OP NAAR RICHARD’S LIEVELINGSPLEKJE
28 juli 2018
Richard was al vroeg wakker en heeft Joris meegenomen naar boven om een mooie foto te maken van onze schitterende kampeerplek. Tijdens het ontbijt is het gaan regenen dus we hebben het rustig aan gedaan. Langs de E6 zijn we gestopt bij een souvenirshopje waar ze o.a. rendiergeweien en -huiden verkochten. Erg mooie, decoratieve items voor in huis! Twijfel, twijfel, neem ik er een mee of niet? Nog niet… De elandworst was wel erg goed bevallen gisteren, dus daar hebben we een groot exemplaar van meegenomen.
We zijn de E6 verder gevolgd richting Dombås en inmiddels waren de weergoden ons weer gunstig gezind. Bij Hjerkinn zijn we afgeslagen om een wandeling te maken naar het toeristische viewpoint Snøhetta, een prachtig gebouwtje met houten voorkant en glazen achterwand, uitkijkend over de Skytefelt met in de verte een gletsjer. We zijn via de alternatieve route weer teruggelopen naar de parkeerplaats zodat het al met al een prima wandeling was.
Het verdere traject naar het zuiden staat onder insiders in de fotowereld bekend als “de” oversteekplek voor elanden. Oversteken deden ze niet, maar we hebben zeker 8 elanden gezien die in de weilanden liepen. Helaas heeft de weg daar nergens een vluchtstrook of -haven, dus stoppen zat er niet in. We hebben wel heerlijk geluncht met Noorse specialiteiten elandworst en gerookte heilbot.
Aangekomen in Dombås zijn we nog wat winkels in geweest en hebben onder begeleiding van WhatsApp video twee huiden gekocht voor vrienden van Elise die voor een verbouwing en verhuizing zitten. Erg mooi! De regen diende zich ook weer aan, dus tijd om verder te rijden naar Grimdalsvegen in Rondane National Park, de favoriete plek van Richard. Hij heeft hier vaker gekampeerd en wilde Elise graag laten zien waar hij zo blij van wordt. De eerste kampeerplek was al door andere Nederlanders bezet, dus we zijn verder gereden tot aan de Grimsdalshytta om de andere plekken te verkennen.
We hadden wat moois gezien bij Verkenseter, net na een bruggetje met klaterende beek, miniwaterval, vuurplaats en picknicktafel. Wat wil een mens nog meer? Onder het genot van een toastje met elandworst en gerookte heilbot is de avond gevallen. We hebben besloten een echte Noorse bergmaaltijd te eten: broodjes met grillpølse, worstjes die je boven het vuur aan een stok verwarmd. We zijn eerst op zoek gegaan naar twee geschikte stokken die Richard met zijn survivalmes in vorm heeft gesneden, terwijl Elise het kampvuur aanstak. Wat een genot! Dat de broodjes wat droog waren mocht de pret niet drukken. Na nog wat blokken op het vuur begon het langzaam te druppelen, dus we hebben ons heil in de camper gezocht om daar onder het genot van een drankje twee afleveringen van The Bridge te kijken :-) .
NATTE NACHT
29 juli 2018
De regen hadden we al op het dak horen kletteren, maar we konden niet vermoeden dat bij het ontwaken de hele luifel vol zou staan met water. Hij bezweek half onder het gewicht. Dus wat een toiletstop had moeten worden in de ochtend, mondde uit in een red-de-luifel-van-het-water actie. Joris was enthousiast meegegaan naar buiten, maar toen hij de halve inhoud van de luifel over zich heen kreeg vond hij het niet meer zo leuk en is hij weer naar binnen gegaan. Om vervolgens niet meer naar buiten te willen uit angst weer een plens water over zijn kop te krijgen. :-D
De regen deed ons besluiten het rustig aan te doen en het leek een hele geschikte dag te worden om de foto’s en blog bij te werken. We hadden een plan gemaakt voor een rondritje waarbij we nogmaals langs de elandenoversteekplek zouden komen en dan koffie zouden drinken in Dombås waar we dan ook wifi zouden hebben. Na het ontbijt, de afwas en een korte wandeling met Joris brak de zon echter weer door en de waterval werd erg uitnodigend ondanks de toch wel lage watertemperatuur. De thermometer gaf 16 graden aan, dus dat durfden we wel aan na de 14 graden van gisteren. Met shampoo en doucheschuim togen we richting het water, wat toch een stuk kouder aanvoelde en een stuk dieper was dan gisteren. Maar de waterval blijft lokken; waanzinnig om onder zo’n kletterstroom te gaan zitten! Richard was al snel door, Elise had wat langer nodig, maar uiteindelijk hebben we allebei genoten van onze douchebeurt in het dompelbad! Heerlijk!
We gunden Joris ook zo’n heerlijk dompelbad, dus met behulp van een stok heeft ook hij de kracht van het stromende water mogen trotseren. Ongelofelijk hoe sterk een hond is en beter tegen de stroom in komt dan wij. De stok bracht hij keurig aan wal om het hele ritueel nog een paar keer te herhalen. Dat was heerlijk verkoelend! We hebben er een leuke video van gemaakt.
Uiteindelijk zijn we na wat uurtjes van de zon genieten rond vier uur toch maar in onze schoenen gesprongen en richting de Grimsdalshytta gegaan voor een korte wandeling. Dat was heerlijk zo in de namiddag zon. Daarna zijn we de Grimsdalsvegen helemaal uitgereden na een verkeerde maar mooie shortcut van de tomtom die ons bovenop de berg bracht, maar niet naar de plek waar we heen wilden.
De route langs de elandenoversteekplek reden we met de waarschuwingslichten aan en gelukkig was er niet veel verkeer, want ineens, bijna aan het eind, zagen we een eland vlakbij de weg. Hij leek net overgestoken te zijn en weg te lopen van de weg.
JOTUNHEIMEN IJSGROT
30 juli 2018
Vandaag zijn we na 2 nachten op 1 plek weer op pad gegaan, dit keer naar Europa's hoogst gelegen weg en Noord Europa's hoogst gelegen gletsjer: Jotunheimen. Hier hebben we het Klimapark bezocht; een ijsgrot in een ijsplateau (geen gletsjer!) waar een ijs-beeldhouwer allerlei mooie vormen en doorgangen heeft gemaakt. Onderweg naar de ingang van de ijsgrot zijn we uitgebreid geinformeerd over het verleden van deze top, zowel op geologisch, archelogisch als meteorologisch gebied. De warme zomers hebben de ijsgrot geen goed gedaan, want na de start in 2006 (n.a.v. archeologische vondsten) hebben ze de grot in 2012 opnieuw aan moeten leggen omdat alles volledig weggesmolten was. Inmiddels is de ingang afgedekt met een enorm stuk wit zeil, om te voorkomen dat hij weer te snel wegsmelt. Het ijsplateau blijkt namelijk per dag (!) 1 meter in de breedte te verliezen en 10 cm per dag in de dikte. De ijsgrot zal dan ook geen enorm lang leven beschoren zijn met zomers zoals deze.
Heb je je ooit wel eens afgevraagd wat die groene 'vlekken' zijn die je in de bergen vaak op stenen ziet? Ons is uitgelegd dat dit yellow map lichen is; een schimmel die in symbiose leeft met algen en een indicator is hoe lang geleden het gletsjerijs verdwenen is op de bewuste plek, omdat hij niet onder ijs groeit. Een plek van 5 cm diameter of meer geeft aan dat dat meer dan 250 jaar geleden is geweest. Kleiner dan 5 cm betekent korter dan 250 jaar. De gids vertelde ook over een aantal archeologische vondsten die gedaan zijn, waaronder de 'scaring stick'. Dit is een houten stokje van zo'n 70 cm lang met daaraan een touwtje waar weer een plat ovaalvormig stukje hout van zo'n 25 cm aan hangt. Zedenken dat deze stokjes aan de rand van de ijsplaten werden neergezet om de rendieren af te schrikken. Rendieren komen de berg en het ijsplateau op om af te koelen als de temperaturen in het dal stijgen en om de insecten te ontlopen die eitjes leggen in hun neus waarna hun neus vol zit met grote larven. Door de stokjes aan de rand van het ijsplateau durfden ze die niet via de zijkanten te verlaten en werden ze gedwongen via de onderkant te vertrekken, waardoor ze een gemakkelijke prooi werden voor de jagers.
De gids vertelde ook nog over de permafrost die daar te vinden is, iets wat betrekkelijk weinig voorkomt in Noorwegen ondanks de breedtegraad waar het land op ligt. Toch zeker vergelijkbaar met Siberie, Canada en Alaska waar veel meer permafrost is. Dit heeft te maken met de warme golfstroom die langs Noorwegen loopt. Ook interessant was haar verhaal over het risico van het smelten van de permafrost in Siberie, want er zitten CO2 en methaangas in opgeslagen en die komen vrij. Dit zou zelfs in de vorm van explosies kunnen zijn.
Veel leven hebben we verder niet gezien op de berg, behalve dan de sneeuwgors. Een leuk vogeltje, net wat groter dan een mus, dat 's zomers wit met zwart is en 's winters bruin. Heel tegenstrijdig zou je denken, maar dit komt omdat hij broedt aan de rand van de gletsjers en overwintert in groene gebieden.
Na de informatieve tour zijn we al klimmend een behoorlijk eind in de buurt van de gletsjer gekomen, dus dat is een waanzinnig gezicht. Een enorme blauwe berg ijs, bedekt met sneeuw en zichtbare lagen, gevormd door nieuwe sneeuw in de winter en algen in de zomer.
We hebben een kampeerplek gevonden ver boven de boomgrens op zo'n 1400m met uitzicht op diverse gletsjers. Enerzijds net een maanlandschap, anderzijds ook wel weer fantastisch. Net of je op het dak van de wereld staat.
TUNNELVISIE
31 juli 2018
Na een wat onstuimige nacht, windkracht 7 of zo, hebben we ons zitten vergapen aan de mooie omgeving. Waar we ook keken, overal gletsjers en sneeuwplakken. Waanzinnig! Dit is bij uitstek het favoriete uitzicht van Richard.
Richard heeft een lekkere ochtendwandeling gemaakt met Joris (zie boven en zie video). Hij, Joris, ging helemaal uit zijn dak bij het zien van de sneeuw. Echt superleuk!
Na het ontbijt hebben we nog een korte wandeling gemaakt en vervolgens onze weg vervolgd door de meest mooie en wisselende landschappen. Ons viel op dat er relatief weinig water in alle beken stroomt, dus ook hier hebben ze een 'droge' periode achter de rug.
In plaats van de gangbare route hebben we een doorsteek gemaakt van Turtagrø naar Øvre Årdal, een waanzinnige weg die steil omhoog slingert tussen de bergen en verboden terrein is voor vrachtwagens en bussen. Nou, dan weet je het wel! En dan opeens, ziet Elise het goed,ligt daar nou een rendierengewei in het veld? We stoppen direct en Elise gaat kijken. Ja hoor het mooie souvenir gaat me naar huis!
Na de lunch in Øvre Årdal brachten wegnummers 53, 5, E16 en 40 ons langs de meest prachtige plekken en langs de meeste tunnels tot nu toe. In totaal zijn we op een traject van zo'n 150 km door 19 tunnels gekomen met een gezamenlijke lengte van zo'n 55 km. De Lærdaltunnel was er een van en dit is de langste wegtunnel van de wereld met zijn 25 km lengte. Voor meer info kun je hier terecht. Ook erg indrukwekkend was de Hagatunnel; deze kronkelt door een berg heen, al stijgend en dalend met soms zelfs met een U-bocht erin! Delen van de tunnel liggen boven elkaar in de berg en af en toe rijd je een stukje door de buitenlucht om daarna weer de volgende buis in te duiken. Heel bizar! Ook geen aanrader met een groter voertuig.
De rit vandaag heeft ons alle kanten van het weer laten zien en voelen. Zon en regen en van 26 graden naar 12 graden en weer naar 15. En dat alles in een uurtje tijd. Tijdens de regen verbaasden wij ons over de waterdamp die boven de rivier te zien was, maar dat heeft vast iets met de wisselende temperaturen te maken. Een heel mysterieus gezicht!
Voor de kampeerplek vandaag zijn we weer op zoek gegaan naar een mooie plek in de natuur en die vonden we vlakbij Tunhovd, ook weer bij het water en in het bos. Het muskietennet hadden we vanochtend van de camper af gehaald omdat we al dagen geen mug meer hadden gezien, maar dat zit er inmiddels weer op.
WILDE DIEREN
1 augustus 2018
Gisteren hadden we besloten dat we via een kleine omweg naar Oslo terug zouden rijden, omdat we nog wat tijd hadden en zich op de omweg een interessant wildpark bevindt. Het Langedrag Natur Park is ooit ontstaan omdat een echtpaar graag wilde dat de Noorse wilde dieren voor een breder publiek te zien zouden zijn. Het park ligt op een berg en biedt een thuis aan diverse rendieren, elanden, Schotse Hooglanders, Yaks, lynxen, poolvossen, fjordenpaarden, een muskusos, zwijnen, wilde en gedomesticeerde wolven en honderden semi wilde konijnen. De vraag is of die laatste wel zo inheems zijn…
We hebben het voeren bijgewoond en daardoor van heel dichtbij wolven, rendieren, poolvossen en lynxen gezien. De rendieren en poolvossen mochten we zelf ook wat te eten geven, respectievelijk rendiermos en stukjes worst. Een van de lynxen had 2 jongen die zich zelfs lieten zien, dus het was toch wel spectaculair te noemen.
Na een paar uur foto’s maken en rondkijken zijn we voor onze laatste avond in de wildernis op zoek gegaan naar toch nog een mooie plek. Dat wordt steeds moeilijker als je zuidelijker in Noorwegen komt, omdat wildkamperen op veel plekken niet toegestaan is, daar waar dat in het noorden wel altijd kan. We zijn een afgelegen onverharde weg in geslagen en na ettelijke kilometers en enkele mislukte pogingen in zijweggetjes hebben we een mooie plek gevonden die nog in de zon lag en aan het water. Het water staat wel schrikbarend laag! Ook hier lijken ze last te hebben van de droogte. Wij staan op een overloopdammetje van een meer, maar het dammetje heeft al in geen tijden water meer gezien gegeven de hoeveelheid begroeiing en droge aarde. We hebben goede hoop dat dat komende nacht ook niet gaat gebeuren, anders hebben we een probleem.
AAN ALLES KOMT EEN EIND. DE BALANS....
2 augustus 2018
We komen meer en meer in de bewoonde wereld en het bevalt ons maar niks. We zijn gewend geraakt aan rust, ruimte, groen, weinig toeristen, niet douchen, plassen op een emmer :-D.
Vandaag om 14.00 uur vertrekt de ferry van Oslo naar Kiel, dus na het ontbijt hebben we onze laatste wildernisplek bij Hånavatnet achter ons gelaten en zijn we rechtstreeks naar de ferry terminal gereden.
We maken de balans op en komen tot de conclusie dat we een fantastische reis hebben gemaakt. De omgeving was geweldig, hoe noordelijker hoe beter, want daar is weinig tot geen bebouwing, kan je overal wild kamperen en zijn weinig toeristen en al helemaal geen Nederlanders.
We zijn samen een ge-olied team, zijn perfect op elkaar ingespeeld. We hebben het super gezellig, kunnen elkaar de ruimte geven, kunnen 'zijn' en zijn even bevlogen over flora en fauna, rust, ruimte en kamperen in de vrije natuur. We houden allebei van structuur en dat is erg prettig als je drie weken op 4 vierkante meter doorbrengt met een leenhond. We zijn allebei eigenwijs en houden van enige planning. De kookplanning van Elise werkte dan ook heel goed uit. We hebben weinig boodschappen hoeven doen en we hebben ook weinig over. Elise wil meer wandelen dan Richard, maar dat ging deze vakantie niet lukken door wat fysieke gebreken. Dus daar kwam Richard goed weg. Dat scheelde veel sjouwen met de 16kg fototas die altijd overal mee naartoe gaat.
Elise heeft meer moeite met het koude water.
Richard moet wennen aan iemand die ook meedenkt en plant of zelfs de controle overneemt.
Richard beloofde hordes rendieren dus stopte niet bij de eerste kudde die we zagen. Daarna nooit meer een kudde gezien behalve de tamme in het wildpark...
Joris heeft zoals elke hond een paar bijnamen opgedaan: blondie, omdat hij niet altijd even intelligent is. Als hij aan de lange lijn zat en zichzelf om een boom had gewikkeld, dan was zijn oplossing om hard naar ons te gaan staan blaffen. Snorkel, omdat hij stokken en stenen vanaf de bodem opduikt. Zwarte piet, omdat hij in houtskool had gerold en daar een paar mooie vegen opliep. Bosbespiet omdat hij in de bosbesstruikjes had liggen rollen.
Conclusie: we hebben de ultieme test doorstaan en gaan voor MEER! Zonder hond waarschijnlijk, wat sommige dingen iets simpeler maakt, maar wat we ook zullen missen, want het is ook wel gezellig en zorgt voor een extra vrolijke noot.
De terugtocht op de Colorline is erg goed bevallen en zeker een aanrader. Er is genoeg te doen, zoals een muzikaal optreden, bandjes, zwembad, speelhal, barretjes, casino, winkeltjes en nog veel meer. De hut was ook prima met tweepersoonsbed en het eten helemaal geweldig. Joris moest de nacht in de camper doorbrengen en dat vond hij misschien niet helemaal ideaal, maar het uitlaten op het dek tussen de andere honden ging verrassend goed. Al met al voor herhaling vatbaar.
De eindstand van de kilometerteller volgt in het laatste verslag en dan zullen we ook de winnaar bekend maken. Er zijn in ieder geval al wat mensen afgevallen, waaronder Elise (buiten mededinging).
EN DE WINNAAR IS...
6 augustus 2018
De reis is ten einde en de balans opgemaakt dus tijd voor het onthullen van de winnaar. We hebben een eind gereden, althans, "we", Richard eigenlijk alleen. Waarvoor hulde! Bedankt lieverd! Verder willen we ook iedereen bedanken die virtueel met ons meegereisd is en leuke reacties heeft achtergelaten.
We hebben totaal zo'n 5728 km afgelegd in drie weken. Hiervan zaten we 12 uur in de trein en ongeveer 55 uur op een boot. Maar hoeveel hebben we dan daadwerkelijk gereden? De kilometerteller gaf aan het eind 133534 aan, dus we hebben totaal 4240 km gereden. De prijs zullen we dan ook uitreiken aan Lisette die er het dichtst bij zat met 4039 km. Bas kwam in de buurt met een afwijking van 210 km erboven. Lisette, wanneer hebben jullie tijd? Tot volgend jaar, als we vast weer een mooie trip gaan maken! Groetjes Richard en Elise
